Μιά νεαρή δασκάλα με μηδενικές γνώσεις στην ειδική εκπαίδευση, διορίζεται μέσω ΕΣΠΑ ώστε να προσφέρει Παράλληλη Στήριξη σε μαθητή με σοβαρή κινητική αναπηρία της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου Βιλλίων. Οι γονείς του μαθητή διαπιστώνοντας την ακαταλληλότητά της ζητούν την απομάκρυνσή της από το σχολείο. Οι συνδικαλιστές (αναφερόμαστε στον σύλλογο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας Δυτ. Αττικής) αποδέχονται μεν την ακαταλληλότητα της δασκάλας, πλην όμως αιτούνται την παραμονή της στο σχολείο. Ποιός φταίει για τα παραπάνω “απίστευτα κι’ όμως αληθινά” στον χώρο της ελληνικής ειδικής εκπαίδευσης; Απάντηση, κατηγορηματική και ανεπιφύλακτη: Το υπουργείο παιδείας και οι άθλιες πολιτικές του.
Η ιστορία έχει ως εξής : Οι γονείς του μαθητή με κινητική αναπηρία απέστειλαν προ μερικών εβδομάδων εξώδικο στο υπουργείο παιδείας καταγγέλοντας την άρνηση της δασκάλας να μετακινεί τον μαθητή στα σχολικά διαλλείμματα και εγκαλώντας την ως αποκλειστικά υπεύθυνη σε περίπτωση τραυματισμού του παιδιού. Ακολούθησε προκαταρκτική εξέταση ει βάρος της νεαρής κοπέλας η οποία – σημειωτέον – προσελήφθη για πρώτη φέτος φορά μέσω ΕΣΠΑ χωρίς καμμιά προυπηρεσία, καμμιά εξειδίκευη στην ειδική εκπαίδευση, ούτε έστω ένα ... απλό σεμινάριο από τα πάμπολλα της πλάκας που διοργανώνονται υπέρ της τσέπης των διοργανωτών τους. Κατόπιν της προκαταρκτικής εξέτασης, αποφασίστηκε για (σήμερα 2 Φεβρουαρίου) η διενέργεια ΕΔΕ με εντολή του προϊσταμένου του υπηρεσιακού συμβουλίου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δυτ. Αττικής. Ο εκτελών χρέη ανακριτή ζήτησε από την δασκάλα εν αναμονή της ολοκλήρωσης της ΕΔΕ να απομακρυνθεί προσωρινά από το σχολείο.
Τι ... κακό πληρώνει η νεαρή δασκάλα; Προσελήφθη μέσω ΕΣΠΑ αμοιβόμενη με τρεις και εξήντα, χωρίς καμμιά εξασφάλιση και με σύντομη ημερομηνία λήξης του εργασιακού της βίου, αξιοποιώντας την μοναδική δυνατότητα που η πολιτεία σήμερα της δίνει, δηλαδή την απασχόληση στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Μπορεί να μην διαθέτει κανένα από τα απιτούμενα για τον δύσκολο αυτό χώρο προσόντα, πλην όμως το μόνο που έπραξε ήταν να προσπαθήσει να επιβιώσει (στο όριο) δίχως να κοροϊδέψει κανέναν. Δεν ισχυρίστηκε ότι διαθέτει τα κατάλληλα προσόντα, απλώς αποδέχτηκε την μόνη ευκαιρία επιβίωσης που η άθλια ελληνική πολιτεία σήμερα της προσφέρει.
Υπέρ της δασκάλας και καταγγέλοντας την όλη διαδικασία ως “τρομοκράτησή της” παρενέβη με επιστολή - ψήφισμα που απέστειλε προς την Δ.Ο.Ε. και όλους τους συλλόγους εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Π.Ε.) ο σύλλογος εκπαιδευτικών Π.Ε. Δυτικής Αττικής. Στην επιστολή ο σύλλογος ζητά να σταματήσει η δίωξη της δασκάλας και η ΕΔΕ εναντίον της και “να μην απομακρυνθεί παρά την θέλησή της από το σχολείο στο μοποίο τοποθετήθηκε”. Η ανθρώπινη και συνδικαλιστική υποστήριξη που αποτυπώνεται στην επιστολή του συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Δυτ. Αττικής, συνοδεύεται από αποδοχή της έλλειψης τυπικών προσόντων της δασκάλας για την θέση που εκλήθη να καλύψει. Οπως σημειώνεται στην επιστολή, “η συναδέλφισσα αποφοίτησε το 2010 από το Παιδαγωγικό Τμήμα και προσλήφθηκε φέτος για πρώτη φορά στην εκπαίδευση ως αναπληρώτρια μέσω ΕΣΠΑ στον τομέα της παράλληλης στήριξης στο Δημοτικό Σχολείο Βιλλίων προκειμένου να παράσχει παιδαγωγική υποστήριξη σε μαθητή της ΣΤ’ με σοβαρές κινητικές και νοητικές ιδιαιτερότητες. Πρόκειται για μία εκπαιδευτικό η οποία, όπως και εκατοντάδες άλλοι νέοι εκπαιδευτικοί, προσλήφθηκε στην παράλληλη στήριξη από το ΥΠ.ΠΔΒΜΘ χωρίς προηγούμενες γνώσεις στην ειδική αγωγή, ούτε καν προϋπηρεσία και εμπειρία στη γενική αγωγή. Χωρίς επίσης επιμόρφωση την οποία όφειλε το κράτος να της παρέχει”.
Eξειδικεύοντας σχετικά με τις δυσκολίες της δουλειάς που ανατέθηκε στην νεαρή δασκάλα – μέλος του, ο σύλλογος επισημαίνει ότι “η παράλληλη στήριξη αποτελεί ένα δύσκολο και ιδιαίτερο πεδίο ρευστό από τη φύση του και ευάλωτο ως δομή. Οι συνθήκες εργασίας των συναδέλφων συχνά δεν τους επιτρέπουν να παρέχουν ουσιαστικό παιδαγωγικό έργο παρά την καλή τους διάθεση. Στην περίπτωση της συναδέλφισσας η εκπαιδευτική πολιτική του κράτους είχε ως αποτέλεσμα την εχθρική αντιμετώπιση της από τους γονείς του μαθητή της” . Εξαιρετικό ενδιαφέρον, τέλος, παρουσιάζει και το κλείσιμο της επιστολής υποστήριξης της διωκόμενης εκπαιδευτικού, όπου οι του συλλόγου δηλώνουν ότι “ως εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουμε την αγωνία των γονέων για τη μόρφωση των μαθητών με αναπηρίες αλλά δηλώνουμε πως δε θα γίνουμε τα εξιλαστήρια θύματα της διαρκούς υποβάθμισης της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Η λύση δεν είναι τα εξώδικα και οι ΕΔΕ κάθε φορά που το κράτος αποτυγχάνει να προσφέρει δωρεάν εκπαίδευση υψηλής ποιότητας για όλα τα παιδιά”.
H τελευταία φράση θέλει τον σχολιασμό της: Από πλευράς τους οι γονείς του μαθητή με κινητική αναπηρία, εύλογα αν μη τι άλλο αξίωσαν την απομάκρυνση μιάς δασκάλας που λόγω ανεπάρκειας κρίνεται ως εν δυνάμει επικίνδυνη για το παιδί τους. Δεν είναι αυτοί που φταίνε για το “κυνηγητό” της δασκάλας, είναι παράλογο να ζητείται από γονείς να αποδέχονται συνθήκες επικινδυνότητας για τα παιδιά τους. Το μαθηματικώς βέβαιον είναι ότι μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών δεν ... φταίει κανένας. Ο πραγματικός υπαίτιος – ηθικός αυτουργός του εγκλήματος, δεν είναι άλλος από την υπουργό παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και τις πολιτικές ενεργοποίησης των πλέον αντιδραστικών κοινωνικών αυτοματισμών – όλοι εναντίον όλων – που το υπουργείο της έχει υιοθετήσει και εφαρμόσει στον πολύπαθο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Τόσο οι εσπατζήδες εκπαιδευτικοί (εκτεθιμένοι προσωπικά, επαγγελματικά και κοινωνικά για ... ένα κομμάτι ψωμί) όσο και οι μαθητές με αναπηρία (εκτεθιμένοι στον διαρκή εκφυλισμό των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που τους προσφέρονται) είναι κοινά θύματα των παραπάνω άθλιων πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου